|
|
|
|
DE BELEVENISSEN VAN EEN EEKHOORNGEZIN (6-10-20)
DE BELEVENISSEN VAN EEN EEKHOORNGEZIN (6-10-20)
Enige weken geleden hoorden we een zacht geluid boven onze hoofden als we in bed lagen. Zowel Wouter als Luuk en ik. Het geluid werd steeds harder en begon ongeveer om een uur of drie, halfvier 's morgens. Wouter zat ook overdag veel boven om aan zijn verslag te werken. Op enig moment was het zo'n herrie dat hij beneden is gaan zitten om te werken. We dachten aan een muis of rat. Eerst zelf een aantal dakpannen weggehaald om er een val neer te zetten, maar daar kwam niets in. Vergif gehaald bij de Horticoop maar daar werd niet van gegeten. Uiteindelijk een ongediertebestrijder erbij gehaald. Die man dacht aan ratten. Hij had professioneel gif opgehangen onder de pannen en bijna dagelijks klommen Luuk en Wouter de ladder op om te checken of er aan het gif geknabbeld was. Nou, niet dus.
Op enig moment zag Wouter een volwassen eekhoorn (die al een poosje af en toe bij ons rondliep om walnoten e.d. te eten). En later, tijdens even een frisse neus halen, nog eens. Alleen liep moeder eekhoorn in de dakgoot en ineens was ie verdwenen.
Tijdens het avondeten opperde Wouter het idee dat misschien de eekhoorn wel een nestje onder de dakpannen had zitten.
Nee joh, dat zal toch niet ....
Zo reageerde ook de ongedierte man die we om de paar dagen moesten bellen over de gang van zaken. Een eekhoorn had hij nog nooit meegemaakt.
Enige tijd later liep Wouter weer buiten om 'te luchten’, toen zag hij ineens een klein eekhoorntje aan de rand van de dakgoot hangen. En het beessie viel op de grond. Hij leek verder wel in orde maar was erg ontheemd. De weg terug naar de dakpannen kon hij niet vinden en op enig moment was beessie uit zicht.
Twee dagen later, 's morgens vroeg, riep Wouter toen hij zat te ontbijten. Kom kijken snel, de eekhoorns zijn 'uitgevlogen'. Moeder eekhoorn met drie jongen.
Een prachtig gezicht zoals de beessies over de takken, dakrand en op de rand van hekjes liepen.
We wisten niet of het jonkie van eerder er wel of niet bij zat. Wouter had zich via internet verdiept in het wel en wee van de rode eekhoorn (een beschermd dier) en wist dat moeder eekhoorn de jonkies na korte tijd zou weg jagen uit haar territorium.
Wij hadden geen nachtelijke onrust meer en sliepen weer heerlijk door. We hebben de beessies wat verfoeid gedurende een week of drie.
Vrijdag de 18e zat er een jonkie pal naast de deur. Helemaal alleen, verkleumd en apathisch in het zonnetje om op te warmen. Opgezocht wat zo’n diertje zou eten en hoe je überhaupt een jonge eekhoorn moet verzorgen. Moeder was in geen velden of wegen te zien. In de informatie stond dat een kleine eekhoorn meer verzorging nodig heeft dan een baby. Heb ik intussen de dierenambulance gebeld om te overleggen. Omdat het beessie geen overlevingskans heeft zonder moeder om de eerste tijd weg wijs te maken zouden de medewerkers van de ambulance het diertje op komen halen maar we moesten het wel zelf vangen. Inmiddels hadden ze een plekje gevonden, bij de wildopvang in Delft.
Ja, dan zeg je me wat. Wouter en ik proberen het diertje te pakken (gewapend met handschoenen aan en een schepnet). Een kartonnen doos met handdoeken en warme kruikjes (lege flesjes gevuld met warm water) had ik al klaargezet. Maar het apathische diertje werd ineens een heel levendig beessie. Het deed alles wat in zijn vermogen lag om maar aan die enge mensen te ontsnappen.
Vrijdagavond voor Wouter naar bed ging liep ie nog even over het erf en maakte zich grote zorgen of het diertje zaterdagochtend nog wel zou leven. Het was erg koud.
Zaterdagochtend scheen er een heerlijk zonnetje en Knabbel (zoals wij het diertje al een poosje noemden) zat zich weer op te warmen op de rand van het hek naar de schapenwei. Luuk had hem bijna te pakken maar een schaap ging hem voor en het diertje schrok zo erg van zo'n groot eng schaap en weg was ie weer. De hele zaterdag niet meer gezien. Zondagochtend, startzondag. Wouter had beamerdienst, ik zat thuis de kerkdienst te kijken toen ik een kreet van Luuk hoorde. Kom helpen, de eekhoorn zit weer in het zonnetje en ik heb je hulp nodig. En dat lukte, de bovenkant van een oude hamsterkooi of zoiets over het dier gezet, schaaltje lauw water. Walnootjes gekraakt en een appeltje geraspt. Dierenambulance gebeld en die kwamen. We hadden al gezien dat het diertje bloedde bij zijn neusje of uit zijn mondje. Het kleintje is naar de Wildopvang in Delft gebracht. Toen de ambulance weg reed liepen er wel wat tranen over onze wangen. Ook van opluchting dat het dier de goede verzorging zou krijgen. En zondagmiddag zag het er allemaal goed uit. Het diertje was opgewarmd, had iets gegeten en lag lekker te slapen. Maandagochtend ging het ook nog goed maar later op de ochtend is het kleintje dood in zijn kooi gevonden. Waarschijnlijk een inwendige bloeding door een val van grote hoogte.
De foto waarop ie op de nok van het dak loopt eindigde vervelend. Aan het eind viel ie zo naar beneneden. Dat is een eind hoor. Hoe weet zo'n dier dat ie op tijd moet stoppen.
We waren allemaal een beetje van slag door deze wending.
De foto waar het kleintje alleen opstaat is genomen op zondagmiddag bij de wildopvang in Delft.
Toch is het fijn te weten dat de laatste uren in het leventje van de kleine eekhoorn aangenaam voor hem waren.
Dit waren de belevenissen van een eekhoorn gezin die verfoeid zijn maar die we eigenlijk later in onze harten sloten.
Liesbeth van Wijnen
Klik HIER voor het filmpje van deze eekhoorn familie
| | terug
|
| |
|
|
|
|
24-11-2024
om
10:00 uurVertel_September2024_S.jpg)
